Ik zei altijd tegen mezelf: "Op een dag ga ik bungeejumpen". Om iets te doen wat niet iedereen doet, om mezelf te overtreffen, om spanning op te doen, om de hersenen los te koppelen en alles een paar seconden te vergeten. En weet je wat, het werkte!
Een sprong van 65 meter hoog over de Gazeille, vanaf het viaduct van Recoumène
Het is daar, in een groene omgeving die majestueus staat Recoumene-viaduct en zijn 8 bogen van 25 m opening. Ik ben er nog niet mee bezig, maar het werk is al duizelingwekkend. Het belooft... Geleidelijk aan neemt de druk toe. Afgunst ook. Iets geks doen!
Ik ben nog maar net ter plaatse of een instructeur van Cap Liberty haalt me al op. Het is tijd om de brug te betreden. De deadline nadert ... Een paar stappen later bereik ik het centrum. Van de top van de 4e boog kijken we uit op de Gazeille 65 m. De plek is ideaal om een frisse neus te halen, maar dat is niet helemaal wat ik ga doen...
Gelukkig begroet een bekend gezicht me op het viaduct, een en al glimlach. Dat van Didier Botta, Les 2 Vents vliegschoolinstructeur in Estables. Een vaste klant in de vrije natuur en spanning. Geweldig ! Hij probeert de ervaring van bungeejumpen voor mij! Ik zal in staat zijn om het zaad te nemen. Hem zonder aarzelen zien springen, camera in de hand, stelt me gerust. De sprong duurt maar een paar seconden. Ik ben al aan de beurt...
De enkels stevig vastgemaakt aan het elastiek door een vakman, ik luister naar het wijze advies van Pierrick, de instructeur. “Eenmaal op de borstwering kijk je recht vooruit. Zie je de heuvel daar aan de horizon? Goed springen, het is haar waarop je moet mikken. » Ik heb niet echt tijd om ervan te genieten, maar het is waar dat het landschap prachtig is! Ik kijk recht vooruit, ondanks alles, ik kan het niet laten om naar beneden te kijken… “Het doel is niet om te vallen, maar om jezelf vooruit te stuwen, oké? Als een engelsprong…” Oké, laten we gaan!
65 meter hoog. Het is alsof je op het dak van een gebouw met meer dan 20 verdiepingen staat. “Ah ja toch…” Het gevoel is uniek. Het bloed raast en mijn hart bonst zo hard dat het uit mijn borst lijkt te willen springen. Zodat ik me een paar seconden voor het opstijgen afvraag of ik echt de moed zal hebben om te springen. Dit is helemaal te gek! Tegen de natuur zelf!
Maar tussen angst en wil, zegeviert mijn wil. Ik vat mijn moed in beide handen, ik maak mezelf leeg, ik staar naar de beroemde heuvel en ik ontkoppel de hersenen... Voeten tegen elkaar, armen gestrekt, ik spring, recht vooruit... Ik val. En ik schreeuw. Mijn kreet weergalmt door de vallei. Ik houd mijn ogen open om van de show te genieten, maar alles gaat in een razend tempo voorbij. Ik weet amper welke kant ik op ben. Uiteindelijk zie ik niets. Het elastiek houdt op, ik vertraag en ga in volle vaart terug. Korte adempauze... Voor weer een vrije val. Ik huil nog steeds, terwijl Didier op de bodem van de vallei lacht.
Ik heb spannende attracties gedaan, achtbanen, gigantische tokkelbanen, vrije valpartijen... Maar hier geef ik toe dat het gevoel uniek is. Krachtig. Het elastiek kalmeert en ik herwin mijn zintuigen en mijn zintuigen. Ik word langzaam neergelaten in de richting van de rivier, hoofd naar beneden, naar de arm van een andere instructeur die me uit mijn boeien bevrijdt. 'Hoe gaat het, Gege? " Ja ! Maar het voelt goed om weer op vaste grond te staan. Als ik opsta, wiebelen mijn benen, trillen ze van emotie. Ik voel me als een reekalf dat voor het eerst op zijn 4 poten staat, behalve dat ik er maar twee heb en ik niet zeker weet of ze me meteen kunnen dragen... Mijn eerste stappen zijn onzeker, maar gelukkig is het maar een korte slechte tijd slagen.
Trots neemt snel de overhand. "Sst...hhh...ik heb het gedaan!" » Terug op het viaduct kreeg ik een prachtig diploma om in te lijsten. Een bewijs van mijn prestatie, om er zeker van te zijn dat mensen me geloven. Ik heb een bungeejump gedaan! En ik kan het nog steeds niet geloven... Om de middag af te sluiten, hoefde ik alleen maar de gigantisch tokkelbaanparcours. 400 m lang voor de grootste, 50 m hoog en topsnelheden van 70 km/u… Maar daar was ik niet meer bij in de buurt… Bovendien kon ik deze keer in ieder geval genieten van het landschap.
Voor meer informatie:
Thema's
