Het is 31 oktober! Die waar heksen, feeën, duivels en geesten uit hun schuilplaatsen komen: Halloween. En het is al tijd om een nieuwe spannende wandeling te proberen. Na Perbet molen Vorig jaar waagde ik mij deze keer in het Bois de Breysse tussen Alleyrac en Presailles, om op de Duivelsstoel te gaan zitten. Pas op voor de demonen van de nacht!
Om het Breyssebos te bereiken, moet u de Monastier-sur-Gazeille en ga richtingAlleyrac totdat je het teken van de ziet Breyssous-boerderij aan de linkerzijde. Draai en rijd totdat u de boerderij ziet. Leen dan de pad van Devès om nog wat dieper het bos in te gaan. Maar niet te ver! Zeer snel, discreet watertoren komt naar voren. Hier moet u parkeren. Motor uitgeschakeld! De rest van het avontuur doe je te voet…
Ik houd me dan bezig met de dikte van Breyssehout. Het is al 16 uur en ik heb geen idee welke kant ik op moet. Ik volg mijn intuïtie… Veiliger dan mijn richtingsgevoel. Maar verbaasd door de schoonheid van de plek, vergeet ik in paniek te raken. Ik kijk, ik observeer en ik laat de sfeer van het struikgewas mijn zoektocht leiden.
Links van mij, in het struikgewas, de overblijfselen van verschillende stenen muren. Een voormalig bandietendorp het lijkt erop... “Broodjes die zo machtig en zo georganiseerd zijn dat er tussenkomst van het koninklijke leger nodig zou zijn geweest om ze te laten verdwijnen”, beschrijft Patrice Rey, van Museum van populaire overtuigingen van Monastier-sur-Gazeille. Begroeid met mos lijken de overblijfselen van dit dorp met ooit 1200 zielen regelrecht uit een sprookje te komen. Dus fictie of realiteit?
Ieder moment verwacht ik het huisje van A tegen te komen gemene heks. Maar u kunt zich het beste geen zorgen maken, ik ben nog niet klaar met mijn onderzoek. De stoel van de duivel Is daar ergens in dit bos en ik moet het vinden voordat de avond valt...
De dode bladeren knarsen onder mijn voeten, en door de bomen begint de dag langzaam te vervagen. Zoeken naar die verdomde stoel in de donkere nacht, zou dat de duivel niet verleiden? Ik moet me haasten. Ik loop niet meer, ik ren! Soms over de paden, soms slalommend tussen de bomen. Als er plotseling twee grote stapels stenen oprijzen, verdwaald midden in het bos (zoals ik). Ik versnel mijn tempo om ze van dichterbij te bekijken.
Ik draai me om, naar links, naar rechts, maar niets... Geen slechte stoel. Vals alarm. Je kunt net zo goed zoeken naar een speld in een hooiberg! SCHEUR! Geluiden van takken, voetstappen in het dikke bed van rode bladeren... Komt er iemand dichterbij? Geen tijd om na te denken of te wachten tot een poltergeist mij in de weg staat. Ik begin mijn race opnieuw!
‘Wat als ik, zonder het te weten, mijn ziel aan de duivel had verkocht? »
Op een kruispunt verschijnt een klein bordje: “Geosite” van de Grand Suc de Breysse. Wat als dat het was? Ik heb sowieso niets meer te verliezen. Dus ik volg de aanwijzing... toen plotseling: het geluid van hoeven. Paarden draven en wielen in hun kielzog... Een koets! Wat een onwaarschijnlijk schouwspel! Dat is alles, ik ben zeker gek geworden! Nog een valstrik van dit vervloekte bos. Maar nee, afgezien van de aanwezigheid van een koets in dit folklorerijke bos, niets ongewoons aan boord. Even een stelletje gaan wandelen...
‘Hallo, excuseer mij…’ Het team stopt vlak bij mij. "Ben jij van hier? Ken jij het bos? De stoel van de duivel, doet dat je ergens aan denken? » Het blijkt dat ja, het geluk is met mij! Nog geen boze oog! Ik ben in de goede richting, maar we moeten nog dieper het struikgewas in. De stemming verandert... of is het gewoon de tijd die vooruitgaat? Een open plek... eindelijk een beetje licht ! Maar het is slechts tijdelijk. Tussen de bomen ontstaat een donkere en verontrustende massa. En 4 aanwijzingen geef aan dat ik aan het verwarmen ben…:
Er is zelfs een pompoen... Altijd meer! Het lijkt alsof er alles aan wordt gedaan om mij ongerust te maken. Kort. Laten we de pijlen volgen, ook al lijken ze niets aan te geven. Wanneer plotseling, aan de zijkanten van een oude vulkanische schoorsteen verlengt een echte basalt begraafplaats bedekt met een dikke groene vacht.
De stilte is zwaar. Alleen de wind laat de takken dansen in een aanhoudend geruis. Alsof het de echo's van oude mythen in mijn oren bracht. Voorzichtigheid ? Misschien. En met goede reden... Crashend van rots naar rots, openbaart het zich eindelijk... De stoel van de duivel !
Een verhaal over feeën, duivel en heksen
Met zijn brede zitting, zijn rugleuning die meerdere hoofden boven mij uitsteekt en zijn armleuning, de beroemde Duivelse stoel legt het op. ‘Er wordt gezegd dat in deze bossen de Duivel vanuit deze zetel de leiding had Heksensabbat en zijn demonische rituelen, zegt Patrice Rey.
In de duisternis van het Breyssewoud zegt de geschiedenis ook dat a zwarte fee verbergt: de Fachinaira. “Een niet-gechristende fee, vergeten, verlaten”, beschrijft Patrice Rey. Een sprookjesvoorbode van tegenslagen die angst inboezemt. Onder de maan verschijnen zwarte feeën aan de mensen, trekken ze aan, verraden ze, duwen ze ertoe hun grenzen te overschrijden. 'Er wordt gezegd dat zij het was die hen hekserij leerde. Wij zijn al lang bang voor de zwarte fee van het Breyssewoud! » Zolang de nacht nog ver weg is...
Gelukkig draait het bos niet alleen om vloeken. Sommige beschermende wezens houd de boel in de gaten. Dit is het geval Parisette… EEN uiterst zeldzaam plantje met 4 (of 5) bladeren, hier in aantal aanwezig. “Deze planten zouden elfjes zijn die verdwaalde wandelaars weer op het goede pad zetten… En in het Breyssebos kun je zo gemakkelijk verdwalen”, onderstreept de specialist in lokale legendes. En dat wil ik geloven!
Om mijn vondst te vereeuwigen, lieverd Prins der duisternisIk heb de vrijheid genomen om je troon te testen voor een foto. Maar het zij verre van mij om u te beledigen... Wonder boven wonder vond ik mijn auto veilig en vertrok bij zonsondergang naar huis met de voldoening van een succesvolle missie. En lukt het jou om de Duivelsstoel te vinden?
Terug naar de normaliteit, of bijna... Ik zou eindelijk het Breyssebos verlaten, toen een laatste obstakel mij in de weg stond. Zo onwaarschijnlijk als een paardenkoets midden in een mystiek bos... Ik heb gelijk! En mijn auto stopt, net op tijd om plaats te maken voor... een varken.
Een varken, dat in de folklore niets anders is dan een wezen van de duivel. Een symbool van ondeugd en wellust. Wat als ik, zonder het te weten, mijn ziel aan de duivel had verkocht?
Gelukkig heeft het varken in de lokale cultuur een heel andere betekenis: het is een symbool van rijkdom en pracht. “Het stelt ons in staat om in de tijd van de Duivel te leven: de winter”, onderstreept Patrice Rey. In de boerengeneeskunde wordt varkensvet gebruikt om beroemde zalven en zalven te maken. Hij is het ook die de redt stad Auzon van de Engelsen tijdens de Honderdjarige Oorlog. »
Pff, eindelijk, misschien ben ik aan het ergste ontsnapt... Maar wat het ook was, toen ik die avond naar bed ging, de maan was vol.
- De PR 581 De Rotsmolen : een lus van 12 km en 3 uur en 45 minuten wandelen vanuit Alleyrac om de imposante te ontdekken orgels van de Moulin du Rocher ingesloten in de Holme-vallei.
- Het PR 203-circuit van Charbadeuil : een lus van 11,5 km en 3 uur wandelen vanaf presailles, in de voetsporen van de Transcévenole, tussen twee Stromboliaanse vulkanen met onvolledige kraters, de Sucs de Breysse.
- De GR 40 Ronde van de Velay-vulkanen loopt ook door het Breyssebos: 191.7 km voor 9 dagen wandelen.
Thema's
